خانواده مأمن محبّت و توجّه به یکدیگر است. یکی از عوامل بسیار مهمّی که هم موجب تحکیم خانواده می گردد و هم باعث تقویت امور مالی، توجّه به قانون تشکّر می باشد. در همه امور مادّی معنوی توجّه به موهبت و بیان تشکّرآمیز آن موجب تقویت و سرازیر شدن مکرر نعمت و موهبت می گردد. سپاس بیشتر برابر است با جذب بیشتر که در قرآن هم به آن اشاره شده است. «وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ‏ لَأَزيدَنَّكُمْ… » به یاد بیاورید آن زمانی را که پروردگارتان اعلام کرد که اگر سپاسگزاری کنید، هر آینه افزون تر به شما می دهم. «ما يَفْعَلُ اللَّهُ بِعَذابِكُمْ إِنْ شَكَرْتُمْ‏ وَ آمَنْتُمْ وَ كانَ اللَّهُ شاكِراً عَليماً» اگر شکرگزارید و ایمان آورید، خداوند می خواهد با عذاب شما چه کند.

به فرموده امیرمؤمنان (علیه السلام) رابطه غیرقابل انکاری میان شکر و افزایش روزی است: «مَا كَانَ‏ اللَّهُ‏ لِيَفْتَحَ‏ عَلَى عَبْدٍ بَابَ الشُّكْرِ وَ يُغْلِقَ عَنْهُ بَابَ الزِّيَادَةِ وَ لَا لِيَفْتَحَ عَلَى عَبْدٍ بَابَ الدُّعَاءِ… »؛ این طور نیست که خداوند درِ شکر را بر روی بنده ای بگشاید و از آن طرف باب زیادتی نعمت را بر روی او ببندد. آن گاه که خداوند امر می کند شکرگزارِ من باش، وقتی بنده ستایش و ثنا و حمد او را به جای آورد، خداوند درِ زیادتی نعمت را بر روی او می گشاید.

در اینجا امام علی علیه السلام بین سه چیز با سه چیز دیگر تلازم برقرار می کند:

1. بین شکر و زیادتی نعمت

2. بین دعا و اجابت

3. بین توبه و مغفرت؛

و این سه یعنی «شکرگزاری و دعا کردن و توبه کردن» از ناحیه خداوند آمده و او امر کرده پس پی آمدش این است که حال که این درها را باز کرده باید آن درها را هم باز کند.

نمی شود خداوند در شکر را بر روی بنده ای باز کند و در افزایش روی را بر او ببندد امّا متأسّفانه امروزه در خانواده ها موضوع چشم و هم چشمی و مسابقه در رسیدن به مال و ثروت مانع تقویت روحیه شکرگزاری شده است؛ بلکه هر فردی حقّ خود می داند که به بیشتر از این دست یابد؛ حال آنکه این حالت انسان را در پلّه های سقوط قرار می دهد بلکه روزی او را کاهش می دهد که هم کاهش روزی و هم فضای پرتنش بین همسران مانع جدّی برای خانواده و سلامتی روان آن ها می باشد.

منبع: مقاله مدیریت اقتصادی خانواده با رعایت قناعت و عوامل جذب روزی در نهج البلاغه، وجیهه اکرمی.